The Real Deal

Na aanhoudende bedreigingen, even een berichtje van mij op de maandagochtend. De climax van de afgelopen 2 weken vond dit weekend plaats, maar daar kom ik straks op terug. Ik denk dat ik inmiddels wel kan spreken van een soort van routine waarin ik min of meer leef. Ik probeer zoveel mogelijk te trainen en daarnaast de rest van mijn tijd een beetje op te delen tussen mijn Braziliaanse vrienden en de uitwisselingsstudenten. Helaas moet je dan soms afwegingen maken, waardoor je het een en ander mist. Zo was ik afgelopen weekend op bezoek bij Diana (die leuke bi-meid) en na veel gelach raakten we in een wat serieuzer gesprek verwikkeld. Ze vertelde me onder andere dat ze het erg jammer vond dat ik me niet zo veel bij de groep betrok en ze mistte hoe het was in het begin van de periode.

Dan is het inmiddels al bijna een maand geleden dat ik mijn eerste tentamens heb gemaakt. Van de 3 mid-terms, heb ik slechts 1 cijfer teruggekregen: een 7,5 voor het vak Decision Analysis. Na de mid-term ingezien te hebben kwam ik tot de ontdekking dat ik op basis van een vertaalfout een vraag had misgeinterpreteerd waardoor ik zo´n 1,5 punt (lees een 9 ipv 7,5) ben misgelopen.

De afgelopen 2 weken was het iedere morgen de vraag wel of geen sweater of jacket mee te nemen naar school. Wanneer ik om 06.00u een poging doe om uit bed te komen is het vaak nogal chilly en bewolkt. Echter, wanneer het bijvoorbeeld 09.20u is kan de temperatuur al best zo´n 10 graden richting 25 zijn gestegen en de zon doen verlangen naar het strand. Ach ja, het went en het is ook een leuke afwisseling, haha.. Helaas is dat minder pleasant - zoals het meisje uit Antwerpen zou zeggen - wanneer je weer een ontzettend leerzame, kennis uitbreidende en buitengewoon interessante (ik hoop dat je door hebt dat hier sprake is van licht sarcasme) Portugese taalles heb gevolgd en staat te wachten op de bus om rond 18.45u huiswaarts te gaan.

The real deal – Brazilian Jiu Jitsu toernooi

Dinsdag na de training werd ik benaderd door mijn leraar Adriano met de vraag of ik wou deelnemen aan een Brazilian Jiu Jitsu toernooi - dat afgelopen zaterdag plaatsvond. Omdat ik zoiets had van.. zit wel lekker in mijn vel, heb veel getraind en wil zoiets eigenlijk wel eens meemaken heb ik besloten om de 40 reais (ong. 15 euro) neer te leggen en samen met Edson en Conan (zie foto´s) naar het toernooi te gaan.

Toen was het zaterdag en voelde ik me eigenlijk helemaal niet zo fit als ik had gehoopt. Het vele trainen had zijn sporen achtergelaten (spieren voelden zwaar aan) en ik was moe omdat ik die avond ervoor naar een Cachaca bar was geweest om Cesar´s verjaardag te vieren. Maar goed, voordat we de sporthal konden betreden, moesten we 1 kilo voedsel aan de organisatie overhandigen die er voor zorgt dat het uiteindelijk bij de armen terecht komt.

Bij de weging kwam ik erachter dat ik niet helemaal goed geinformeerd was en 400 gram boven mijn gewichtsklasse zat met als logisch gevolg dat ik in de klasse tot 72kg (met kimono) moest vechten ipv 66kg. In principe geen probleem omdat ik gewend ben om te vechten tegen grotere en zwaardere tegenstanders. Daarnaast was er sprake van een tournament stijl, een verloren partij was automatische uitschakeling. Met andere woorden, als ik dit gevecht niet zou winnen, was het gelijk over. En toen was het zover.. Mijn eerste officiele BJJ gevecht. Mijn opponent zag er aggressief en gefixeerd uit. Ik was rustig en probeerde de adrealine te beheersen zodat ik tijdens het gevecht een explosie van geweld over mijn tegenstander kon uitroepen. Helaas pakte het gevecht niet echt goed voor me uit. Omdat de meesten van jullie niet bekend zijn met de terminologie, zal ik deze maar achterwege laten en het gevecht samenvatten als een schaakspel waarbij ik een klein foutje maakte en achteraf met een 2 punten verschil verloor tegen de uiteindelijke finalist. Ik was ontzettend gefrustreerd naderhand. Ik wist dat ik een goede kans had gemaakt om ver te komen, maar mijn onervarenheid in combinatie met het feit dat ik me geen 100% voelde was genoeg om in de eerste ronde uitgeschakeld te worden.

Gelukkig bracht Edson het er een stuk beter vanaf. Zijn judo achtergrond zorgde ervoor dat hij zijn eerste partij in 57 seconden won op verwurging, de tweede partij won na 2 geweldige judothrows op een anaconda choke en de derde partij won met een minimaal puntenverschil door gronddominatie zodat hij in de finale van zijn gewichtsklasse kwam te staan. Zijn tegenstander in de finale was helaas te sterk en na een geweldig grondgevecht moest Edson afkloppen door armbar.

En toen was het tijd voor de professionals, oftewel de zwartbanders. Voor sommigen is deelname aan deze toernooien de primaire bron van inkomsten. Het prijsgeld is vaak goed en daarnaast gelden deze toernooien als kwalificatie voor het grootste BJJ toernooi van Brazilie, Mundial.

Mijn professor, Adriano Silva, nam deel aan het Absolute toernooi (open gewichtsklasse) en won zijn eerste partijen totdat hij werd gestopt door `Napão´ (de favoriet) die zeker zo´n 30 kilo zwaarder was. In de finale verloor deze Napão van een relatieve onbekende vechter die niet echt het fysiek had van een vechter, maar desalniettemin op overtuigende wijze de grotere Braziliaan domineerde.

De sfeer was fantastisch: op de tribunes werd er door middel van trommels en bongo´s op ritmische wijze muziek gemaakt en de contributie van de toeschouwers was geweldig. De vechters waren vrijwel allemaal bruten: gespierd, afgetraind en gefocused op winst. Ik denk dat ongeveer 70% van de vechters misvormde oren had en zo´n 40% tatoeages. Een van de meest indrukwekkende momenten van de dag was het open gewicht toernooi van de blauwbanders waarbij 1 gozer van mijn lengte en gewicht bijna iedereen op magistrale wijze versloeg om in de finale te verliezen van de gozer die Edson in de finale tot 82kg verloeg.

Samba...

Die zaterdagavond ben ik samen met wat uitwisselingsstudenten naar een samba bar geweest. Gezellig, klein en sfeervol. Er was een groepje muzikanten dat speelde op snaarinstrumenten en zorgde voor dat sambagevoel. Er waren ook aardig wat Columbianen onder de groep uitwisselingsstudenten die zijn opgegroeid met de salsa en simpelweg het Latijns-Amerikaanse ritme in hun bloed hebben. Van top tot teen controle over hun lichaam, schouders, heupenbewegingen.. Super.. Voelde me even een Nederlanders op die momenten.. Naarmate de avond vorderde begon de alcohol zijn tol te eisen en net op het moment dat ik op het punt stond naar de wc te gaan alvorens te vertekken, komt er een vrolijk meisje uit Antwerpen op me afgestapt. Dat was de eerste keer dat ik serieus problemen had om me uit te drukken in het Nederlands. Wat een gestuntel moet dat zijn geweest. Erg leuk om ineens aangeproken te worden met u en woorden als pleasant en nog een x aantal typisch Vlaamse woorden voorbij te horen komen.

En toen was het zondag, en hoewel zondag ook in Brazilie wordt beschouwd als rustdag, is zondag hier verre van een zondag in Nederland. Normaal gesproken doe je die typische dingen - of juist niet - die de zondag een speciaal karakter geeft. Als ik bijvoorbeeld bij mijn ouders ben in het weekend, hebben we ons gebruikelijke 11.00u ontbijt - bereid door de heer des huizes. Vaak duiken we – Jamie & ik - dan terug in bed om de rest van de dag eigenlijk niets productiefs te ondernemen. Heerlijk toch.. Hier in Brazilie weiger ik los te laten van het lazy-sunday-afternoon concept. Echter gisteren had ik mezelf voorgenomen om te gaan werken aan een paper die we moeten schrijven – juist die met dat meltpot gedoe ;) – maar nog voordat ik ms word kon openen gaat de bel van de intercom en staat Kroko beneden voor de poort.. Alle plannen van tafel geveegd en weer zo´n lekkere lazy afternoon tegemoet gegaan, want laten we eerlijk zijn.. We zijn hier in Brazilie..

Tot slot nog even een serieuze kwestie ;): Hoe is het weer bij jullie? Begin November, einde van die zwoele avondjes en gematige temperatuur? Komen langzamerhand de handschoenen al weer te voorschijn? Regen overdag? Veel bewolking? Nou hier niet.. wij gaan de zomer in.. haha.. Brazil.. Lalalalalalalalaaaaaaaa...