Road Trippin part 2
Door: Thijs
Blijf op de hoogte en volg Tyson
21 December 2006 | Nederland, Amsterdam
Buenos Aires & Foz de Iguazu
Buenos Aires.. Argentinie.. Best opgewekt stapte ik uit de bus.. goed aangekomen, lekker weertje, muziekje op.. Lekker relaxed toch?!
“Oi tudo bom?! Por favor, onde está à estação de metro mais perto daqui” De gozer aan wie ik het vroeg kijkt me aan alsof ik net Nederlands tegen hem sprak.. “Que..?!” zei hij verbaasd... Oja.. Spaans spreken ze hier..
Ons hostel lag op steenworp afstand van Nueve de Julio – de breedste straat ter wereld. En ja, die straat was monsterlijk breed. Zes rijstroken x4 of x5 ik weet het niet eens meer, gescheiden door een trottoir met wat groen waar voetgangers moeten wachten tot het stoplicht op groen springt, want in 1x oversteken lijkt onmogelijk (tenzij je een sprintje trekt, hehe). De metro en bus zijn trouwens poepie goedkoop.. 70 en 80 pesos cent respectievelijk!! Enige nadeel is dat je in de bus met muntgeld moet betalen. Terug naar het hostel; wat meer een hotelletje leek. Slechte organisatie, maar leuke mensen.. De eerste twee nachten sliepen we in een private room (ik moest het 2 persoonsbed delen met Olivier, maar dat was geen probleem na te hebben geslapen in de meest onnatuurlijke houdingen die afgelopen nacht in de bus) die een tikkeltje benauwd was, maar voorzien van alle noodzakelijkheden. De derde nacht werden we overgeplaatst naar een veel minder persoonlijke `dorm’ kamer.. Ik was al blij met de comfortabiliteit van een matras en de mogelijkheid om je rug tenminste volledig te kunnen strekken.. De Fransen daarentegen zaten een beetje te mierenneuken, waar ze trouwens goed in waren.. De 2e dag leerde ik Dave kennen... Een hele relaxte gozer uit San Fransico.. Hij vergezelde ons vanaf het moment dat ik hem leerde kennen.
In Buenos Aires hebben we voornamelijk de toeristische hotspots aangedaan: zo hebben we een plaatsje bezocht dat El Tigre heet.. Daar hebben we een boottocht gemaakt over 5 verschillende riviertjes met aan weerskanten een verscheidenheid aan woningen: visserhuisjes, vakantiehuisjes (small – medium), 2e huisjes aan het water (small – medium), woningen (vaak bewoond door de wat ouderen), restaurants, campings en zelfs villa’s...
Ook zijn we naar de wijk ‘La Boca’ geweest.. Een van de populairste touristentrekpleisters. Helaas was het wat eerder die zondag regenachtig geweest zodat de wijk niet helemaal leek te leven zoals het zou doen op bijvoorbeeld een zonnige zaterdag. Wel hebben we door het relatief lichte toerisme alles goed kunnen bezichtigen en raakten we elkaar niet zo snel kwijt in de menigte die nu dus afwezig was. Het meest karakteristieke aan de wijk waren de opvallend, vel geschilderde huizen. Er waren veel gelegenheden om foto’s te maken: de huizen, de tango dansers die voor 2 pesos een zeer intieme houding aannamen en je momenteel omtoverde tot een tango danser, de schilderwerken etc. Ook heb ik hier mijn eerste typisch Argentijnse vlees gerecht gegeten. Typisch in de zin dat je een homp vlees voorgeschoteld krijgt en eigenlijk niet meer dan dat.. Voor 65 pesos bestelden Dave en ik een mixed grill-achtige schotel. We moestten het langst wachten, maar dan ook niet zonder resultaat: een klein, stenen barbequetje werd naast onze tafel gezet en vervolgens kwam er een schaal met min of meer 2,5 a 3 kilo vlees bovenop te liggen.. Het was een hels karwij, maar het is ons gelukt: AL het vlees is achter de kiezen verdwenen!
In Buenos Aires hebben we veel culturele en historische gebouwen bezocht: erg fascinerend allemaal.. Vooral het congres was indrukwekkend.. Foto’s zullen later verschijnen..
De laatste dag in Buenos Aires en ik had nog bijna niets gekocht!! Na wat te hebben geinformeerd ben ik naar Santa Fe gegaan.. Een typerende brede straat met winkels aan weerszijden.. Ik was eigenlijk niet zo zeer opzoek naar iets voor mezelfs, maar meer voor Jamie.. Het puilde er namelijk van de vrouwenkledingzaakjes.. Toen zag ik een leuk aangeklede etalagepop en ben diezelfde winkel binnengegaan.. Er werkte gelukkig iemand die een beetje Portugees kon verstaan zodat ik steeds dichterbij het kopen van het truitje kwam..
De maten.. Hoewel ze in Brazilie bekend zijn met de tientallen zoals wij ze kennen (34 - 36 etc) was ik even verrast door een 2 aan te treffen in het label. Dus vroeg ik aan een van de meisjes of ze het even voor me kon passen (inmiddels had het winkelpersoneel de aandacht op mij gevestigd omdat ik schijnbaar nogal grappig was).. De lieve meid (met ook zo n lekker figuurtje ;)) trok het truitje over haar outfit en het kleedde aardig af.. Alleen een probleempje.. De cupmaat die niet overheen kwam met die van Jamie.. Natuurlijk wou ik de lieve dame niet beledigen of ongemakkelijk laten voelen, maar ik moest toch op een of andere manier duidelijk maken dat dit het knelpunt was. Ik had echter geen idee hoe ik dit in woorden moest uitdrukken, dus ik zei zoiets van mijn "Minha namorada tem (hier maakte ik een gebaar met mijn handen in de vorm van kommetjes ter hoogte van mijn borst) mais grande" Het toch al goed gehumeurde personeel schoot gelijk in de lach bij het zien van mijn gestuntel en zelfs de manager die zich inmiddels al had bemoeid met het gebeuren kon een lach niet onderdrukken.. Uiteindelijk uit onzekerheid het truitje toch maar niet gekocht..
FOZ DE IGUAZU
Aangekomen in Foz de Iguazu na een ontzettend vermoeiende, lamme busreis (om 08.30u toen ik net 4 uurtjes na lang wroeten in slaap was gesukkeld werd er doodleuk een dvdtje met Eurodance shit afgespeeld, one big WTF) dan eindelijk aangekomen in FdI rond 15.00u. Toen was het een kwestie van een verblijf te vinden.. Ons was verteld dat het aan de Argentijnse kant 2x zo duur zou zijn, helemaal voor touristen. Toevalligerwijs kwam onze Columbiaanse Cristina aan de praat met een gozer die ons een leuk pakketje kon bezorgen (verblijf, transport, entree park en tour), hoewel niet volgens het boekje, maar ja.. zo'n aanbod lieten wij natuurlijk niet aan onze neus voorbij gaan..
Het was inmiddels al wat later op de middag en we wouden graag beide kanten (Bra en Arg) van de watervallen zien, dus werd er lief naar Lito gekeken en even later zaten we in zijn Renault busje op weg naar Brazil! Aangekomen bij de grensovergang gaven we onze paspoorten af (ik als enige Braziliaan) in de verwachting gelijk door te kunnen.. Niet dus! Ik had namelijk een ander bepaald document moeten overhandigen om het land weer uit te kunnen.. Natuurlijk was dat kutpapiertje nergens te bekennen en werd ik gedwongen de auto te verlaten om mezelf vervolgense in mijn eentje in Argentinie te bevinden. Slik, Wat nu te doen? Voor een moment voelde ik spanning en onzekerheid opkomen en in combinatie met de moeheid resulteerde dat in frustratie en zelfverwijting.. Uiteindelijk met de taxi terug naar de plaats waar we onze bagage tijdelijk hadden achtergelaten en na mijn hele tas ondersteboven hebben gehaald het papiertje in mijn toilettas (!?!) gevonden.. Een zucht van opluchting..
Die avond zijn we bij een soort van churrascaria wezen eten voor 15 pesos (nog geen 5 euries, exclusief drank) per persoon.. Onbeperkt vlees, salade, pasta, noem het maar op.. Even een flash Back terug naar La Boca en na 2 uur zat het buikje toch wel stevig vol.. Tijdens het uitbuiken werden we ineens aangenaam verrast door een verjaardagsfeestje: de jarige jop die samen met zijn gasten een lange tafel temidden van het restaurant bezette, werd verrast door 2 Brazilaanse dansers.. De Rastafari begon met een solospel op een klein trommeltje om later samen met een Brazilaanse sambadanser een stuk van ongeveer 15 minuten op te voeren.. Wat een gevoel voor ritme hadden die 2.. Ongelooflijk.. En die billen van de dame mochten er ook zeker zijn.. Na het etentje liet Lito ons een het centrum van Foz de Iguazu (Arg) zien en vervolgens naar een historisch plekje: deze plek zag uit over de river die Paraguay, Brazilie en Argentinie van elkaar scheidde.. Zeg maar schuinlinks voor ons zagen we Paraguay, schuinrechts voor ons Brazilie en we bevonden ons op Argentijnse bodem.. Wat ontbrak was mijn meisje & een fles martini..
De volgende ochtend: vroeg eruit, bakje koffie, broodje met doce de leite & stukje watermeloen en daar stond onze Lito al weer met een dikke glimlach.. Como estas amigo!!?? Tudo Bem?! Op weg naar het park (in de auto met 6 personen) was het trouwens wel even schrikken/lachen met de beste kerel: thermoskan onder zijn linkerarm, ik weet niet hoe het precies heet maar bakje typerende Argentijnse kruidenmelange in zijn linderhand (water erbij en je hebt een soort van thee die met een 'straw' word gedronken), zijn rechterhand (waarmee hij zijn mobieltje vasthield) zat tegen zijn gezicht aangedrukt omdat het telefoneren nogal slecht gaat met beperkt signaal en zijn linker knie controleerde het stuur.. En dan met zo'n 100km een heuvelachtige, natte weg af.. Tja..
En toen waren we in het park.. 17.00u rendezvouz met onze Lito en we zaten goed. Het park biedde 2 opties: een jeeptour gevolgd door een tocht met een soort van speedboot naar de watervallen of per voet door de jungle naar de watervallen. Tja, daar hoefde ik natuurlijk niet over na te denken..
De jeeptour stelde niet bijster veel voor: het was een rustig ritje door de jungle met hier een daar een stop om wat kennis op te doen van een bepaalde boom- of plantsoort. Op enkele vogels na, geen bijzondere dieren gezien.
De boottocht was een stuk fanatieker: het water was redelijk wild en zorgde voor wat spectakel. Daarnaast was er aan weerskanten van de brede rivier genoeg interessants te bezichtigen.. Na zo'n 10 minuten kwamen we bij de watervallen aan: Amaaazziinngg people!! Echt supervet.. De temperatuur was overigens de hele dag al tegen zo'n 29 graden geweest en de zon scheen nagenoeg volop. Onze boot nam ons eerst mee naar 2 kleinere watervalletjes: "now you will get wet, so put your cameras away".. En nat werden we.. Ongeveer vergelijkbaar met zo'n grote sproeier die op voetbalvelden worden gebruikt: niet de daadwerkelijke straal, maar zeg maar dat zachtere wat er direct na komt (begrijp je?!).. Daarna keerden we om en werd de boot stilgelegd pal voor de Argentijnse watervallen: wat een plaatje van schoonheid was dat zeg.. Na zo'n 3 minuten genoten te hebben van het geweldige uitzicht zijn we 3x onder de meest aggressieve waterval doorgeweest .. Echter was je nu wel in een keer helemaal zeiknat.. Heerlijk!! Na de boottrip hebben we de (Argentijnse) watervallen van verschillende punten bekeken (ondertussen was het bij het van punt naar punt gaan hard begonnen te regenen) en zijn we uiteindelijk met een treintje naar een plek gegaan vanwaar de Braziliaanse en Argentijnse watervallen te zien waren. Dit was voor mij persoonlijk de mooiste ervaring van de hele reis: voordat je op deze plek kwam, moest je eerst zo’n 2 kilometer over de brede rivieren lopen. Pas dan ga je waarderen hoeveel werk het heeft gekost om deze constructies te realizeren. Maar nog veel interessanter vond ik het om te fantaseren over hoe het zou zijn geweest voordat de rivieren werden ontdekt door de Europeanen... Eenmaal op de plaats aangekomen werd ik stil van het geweldige uitzicht en het feit dat ik getuige was van deze krachten der natuur. Omdat ik de Braziliaanse watervallen de dag ervoor niet had kunnen bewonderen was ik nu des te meer onder de indruk. Nog geen 500 meter verderop was Braziliaans grondgebied, echter onbereikbaar door misschien wel de beste (natuurlijke) bescherming die ik me kan bedenken: meedogenloze watervallen... De kracht van het water dat een vrije val maakte van meer dan 80 meter op sommige plekken en neer sloeg op de rotsen zorgde ervoor dat er een soort van mistwolk boven de watervallen hing.. Een bewegende mistwolk wel te verstaan want op sommige momenten leek het alsof het ineens hard begon te regenen.. Ik had hier echt zo 2 uur kunnen doorbrengen.. Echter waren we gebonden aan een tijschema en was het tijd om te rendezvouzen met Lito..
Na dit werkelijk geweldige stukje natuur te hebben mogen bezichtigen kon ik me eigenlijk geen beter eindpunt van de reis bedenken: het heeft me zelfs stiekem doen verlangen naar een reis dichter bij de natuur in plaats van de commerciele, toeristische spots te bezoeken...
En toen was het ineens een kwestie van tempo maken omdat onze Lito een half uur later kwam opdagen dan afgesproken; we nog wouden douchen, spullen inpakken, omkleden en het belangrijkste: uitchecken bij de grensovergang dat ook weer tijd in beslag ging nemen etc.. Uiteindelijk hebben we het op 5 minuten (!) gered.. En toen gebeurde het volgende: Na nog geen tien minuten in de bus te zitten, werd de bus ineens langs de snelweg gezet en hebben we langer dan 2 uur moeten wachten voordat we allemaal werden overgeplaatst naar een andere bus.. Je zult het misschien niet geloven, maar deze ongeduldige jongen was volkomen relaxed en zat de 2 uur zonder moeite uit, haha!
Het doet me een beetje pijn om te moeten toegeven aan dit materialistische verlangen: maar ik moet echt een camera hebben.. Foto’s leggen zoveel meer vast dan een plaatje alleen.. Maar goed, omdat ik dus geen camera heb, zullen jullie even moeten wachten op de foto’s.. Het zal het waard zijn, want er zitten een paar schitterende plaatjes tussen.. Voor nu zullen jullie het moeten doen met de D500 shots..
TOT SLOT wil ik graag gebruik maken van deze gelegenheid om jullie bij deze fijne en vooral gezellige feestdagen toe te wensen. Sorry voor het feit dat je geen kerstkaartje van me zult ontvangen, maar dat betekent niet dat ik niet aan je denk!
Geniet van elkaars liefde..
Thijs
Buenos Aires.. Argentinie.. Best opgewekt stapte ik uit de bus.. goed aangekomen, lekker weertje, muziekje op.. Lekker relaxed toch?!
“Oi tudo bom?! Por favor, onde está à estação de metro mais perto daqui” De gozer aan wie ik het vroeg kijkt me aan alsof ik net Nederlands tegen hem sprak.. “Que..?!” zei hij verbaasd... Oja.. Spaans spreken ze hier..
Ons hostel lag op steenworp afstand van Nueve de Julio – de breedste straat ter wereld. En ja, die straat was monsterlijk breed. Zes rijstroken x4 of x5 ik weet het niet eens meer, gescheiden door een trottoir met wat groen waar voetgangers moeten wachten tot het stoplicht op groen springt, want in 1x oversteken lijkt onmogelijk (tenzij je een sprintje trekt, hehe). De metro en bus zijn trouwens poepie goedkoop.. 70 en 80 pesos cent respectievelijk!! Enige nadeel is dat je in de bus met muntgeld moet betalen. Terug naar het hostel; wat meer een hotelletje leek. Slechte organisatie, maar leuke mensen.. De eerste twee nachten sliepen we in een private room (ik moest het 2 persoonsbed delen met Olivier, maar dat was geen probleem na te hebben geslapen in de meest onnatuurlijke houdingen die afgelopen nacht in de bus) die een tikkeltje benauwd was, maar voorzien van alle noodzakelijkheden. De derde nacht werden we overgeplaatst naar een veel minder persoonlijke `dorm’ kamer.. Ik was al blij met de comfortabiliteit van een matras en de mogelijkheid om je rug tenminste volledig te kunnen strekken.. De Fransen daarentegen zaten een beetje te mierenneuken, waar ze trouwens goed in waren.. De 2e dag leerde ik Dave kennen... Een hele relaxte gozer uit San Fransico.. Hij vergezelde ons vanaf het moment dat ik hem leerde kennen.
In Buenos Aires hebben we voornamelijk de toeristische hotspots aangedaan: zo hebben we een plaatsje bezocht dat El Tigre heet.. Daar hebben we een boottocht gemaakt over 5 verschillende riviertjes met aan weerskanten een verscheidenheid aan woningen: visserhuisjes, vakantiehuisjes (small – medium), 2e huisjes aan het water (small – medium), woningen (vaak bewoond door de wat ouderen), restaurants, campings en zelfs villa’s...
Ook zijn we naar de wijk ‘La Boca’ geweest.. Een van de populairste touristentrekpleisters. Helaas was het wat eerder die zondag regenachtig geweest zodat de wijk niet helemaal leek te leven zoals het zou doen op bijvoorbeeld een zonnige zaterdag. Wel hebben we door het relatief lichte toerisme alles goed kunnen bezichtigen en raakten we elkaar niet zo snel kwijt in de menigte die nu dus afwezig was. Het meest karakteristieke aan de wijk waren de opvallend, vel geschilderde huizen. Er waren veel gelegenheden om foto’s te maken: de huizen, de tango dansers die voor 2 pesos een zeer intieme houding aannamen en je momenteel omtoverde tot een tango danser, de schilderwerken etc. Ook heb ik hier mijn eerste typisch Argentijnse vlees gerecht gegeten. Typisch in de zin dat je een homp vlees voorgeschoteld krijgt en eigenlijk niet meer dan dat.. Voor 65 pesos bestelden Dave en ik een mixed grill-achtige schotel. We moestten het langst wachten, maar dan ook niet zonder resultaat: een klein, stenen barbequetje werd naast onze tafel gezet en vervolgens kwam er een schaal met min of meer 2,5 a 3 kilo vlees bovenop te liggen.. Het was een hels karwij, maar het is ons gelukt: AL het vlees is achter de kiezen verdwenen!
In Buenos Aires hebben we veel culturele en historische gebouwen bezocht: erg fascinerend allemaal.. Vooral het congres was indrukwekkend.. Foto’s zullen later verschijnen..
De laatste dag in Buenos Aires en ik had nog bijna niets gekocht!! Na wat te hebben geinformeerd ben ik naar Santa Fe gegaan.. Een typerende brede straat met winkels aan weerszijden.. Ik was eigenlijk niet zo zeer opzoek naar iets voor mezelfs, maar meer voor Jamie.. Het puilde er namelijk van de vrouwenkledingzaakjes.. Toen zag ik een leuk aangeklede etalagepop en ben diezelfde winkel binnengegaan.. Er werkte gelukkig iemand die een beetje Portugees kon verstaan zodat ik steeds dichterbij het kopen van het truitje kwam..
De maten.. Hoewel ze in Brazilie bekend zijn met de tientallen zoals wij ze kennen (34 - 36 etc) was ik even verrast door een 2 aan te treffen in het label. Dus vroeg ik aan een van de meisjes of ze het even voor me kon passen (inmiddels had het winkelpersoneel de aandacht op mij gevestigd omdat ik schijnbaar nogal grappig was).. De lieve meid (met ook zo n lekker figuurtje ;)) trok het truitje over haar outfit en het kleedde aardig af.. Alleen een probleempje.. De cupmaat die niet overheen kwam met die van Jamie.. Natuurlijk wou ik de lieve dame niet beledigen of ongemakkelijk laten voelen, maar ik moest toch op een of andere manier duidelijk maken dat dit het knelpunt was. Ik had echter geen idee hoe ik dit in woorden moest uitdrukken, dus ik zei zoiets van mijn "Minha namorada tem (hier maakte ik een gebaar met mijn handen in de vorm van kommetjes ter hoogte van mijn borst) mais grande" Het toch al goed gehumeurde personeel schoot gelijk in de lach bij het zien van mijn gestuntel en zelfs de manager die zich inmiddels al had bemoeid met het gebeuren kon een lach niet onderdrukken.. Uiteindelijk uit onzekerheid het truitje toch maar niet gekocht..
FOZ DE IGUAZU
Aangekomen in Foz de Iguazu na een ontzettend vermoeiende, lamme busreis (om 08.30u toen ik net 4 uurtjes na lang wroeten in slaap was gesukkeld werd er doodleuk een dvdtje met Eurodance shit afgespeeld, one big WTF) dan eindelijk aangekomen in FdI rond 15.00u. Toen was het een kwestie van een verblijf te vinden.. Ons was verteld dat het aan de Argentijnse kant 2x zo duur zou zijn, helemaal voor touristen. Toevalligerwijs kwam onze Columbiaanse Cristina aan de praat met een gozer die ons een leuk pakketje kon bezorgen (verblijf, transport, entree park en tour), hoewel niet volgens het boekje, maar ja.. zo'n aanbod lieten wij natuurlijk niet aan onze neus voorbij gaan..
Het was inmiddels al wat later op de middag en we wouden graag beide kanten (Bra en Arg) van de watervallen zien, dus werd er lief naar Lito gekeken en even later zaten we in zijn Renault busje op weg naar Brazil! Aangekomen bij de grensovergang gaven we onze paspoorten af (ik als enige Braziliaan) in de verwachting gelijk door te kunnen.. Niet dus! Ik had namelijk een ander bepaald document moeten overhandigen om het land weer uit te kunnen.. Natuurlijk was dat kutpapiertje nergens te bekennen en werd ik gedwongen de auto te verlaten om mezelf vervolgense in mijn eentje in Argentinie te bevinden. Slik, Wat nu te doen? Voor een moment voelde ik spanning en onzekerheid opkomen en in combinatie met de moeheid resulteerde dat in frustratie en zelfverwijting.. Uiteindelijk met de taxi terug naar de plaats waar we onze bagage tijdelijk hadden achtergelaten en na mijn hele tas ondersteboven hebben gehaald het papiertje in mijn toilettas (!?!) gevonden.. Een zucht van opluchting..
Die avond zijn we bij een soort van churrascaria wezen eten voor 15 pesos (nog geen 5 euries, exclusief drank) per persoon.. Onbeperkt vlees, salade, pasta, noem het maar op.. Even een flash Back terug naar La Boca en na 2 uur zat het buikje toch wel stevig vol.. Tijdens het uitbuiken werden we ineens aangenaam verrast door een verjaardagsfeestje: de jarige jop die samen met zijn gasten een lange tafel temidden van het restaurant bezette, werd verrast door 2 Brazilaanse dansers.. De Rastafari begon met een solospel op een klein trommeltje om later samen met een Brazilaanse sambadanser een stuk van ongeveer 15 minuten op te voeren.. Wat een gevoel voor ritme hadden die 2.. Ongelooflijk.. En die billen van de dame mochten er ook zeker zijn.. Na het etentje liet Lito ons een het centrum van Foz de Iguazu (Arg) zien en vervolgens naar een historisch plekje: deze plek zag uit over de river die Paraguay, Brazilie en Argentinie van elkaar scheidde.. Zeg maar schuinlinks voor ons zagen we Paraguay, schuinrechts voor ons Brazilie en we bevonden ons op Argentijnse bodem.. Wat ontbrak was mijn meisje & een fles martini..
De volgende ochtend: vroeg eruit, bakje koffie, broodje met doce de leite & stukje watermeloen en daar stond onze Lito al weer met een dikke glimlach.. Como estas amigo!!?? Tudo Bem?! Op weg naar het park (in de auto met 6 personen) was het trouwens wel even schrikken/lachen met de beste kerel: thermoskan onder zijn linkerarm, ik weet niet hoe het precies heet maar bakje typerende Argentijnse kruidenmelange in zijn linderhand (water erbij en je hebt een soort van thee die met een 'straw' word gedronken), zijn rechterhand (waarmee hij zijn mobieltje vasthield) zat tegen zijn gezicht aangedrukt omdat het telefoneren nogal slecht gaat met beperkt signaal en zijn linker knie controleerde het stuur.. En dan met zo'n 100km een heuvelachtige, natte weg af.. Tja..
En toen waren we in het park.. 17.00u rendezvouz met onze Lito en we zaten goed. Het park biedde 2 opties: een jeeptour gevolgd door een tocht met een soort van speedboot naar de watervallen of per voet door de jungle naar de watervallen. Tja, daar hoefde ik natuurlijk niet over na te denken..
De jeeptour stelde niet bijster veel voor: het was een rustig ritje door de jungle met hier een daar een stop om wat kennis op te doen van een bepaalde boom- of plantsoort. Op enkele vogels na, geen bijzondere dieren gezien.
De boottocht was een stuk fanatieker: het water was redelijk wild en zorgde voor wat spectakel. Daarnaast was er aan weerskanten van de brede rivier genoeg interessants te bezichtigen.. Na zo'n 10 minuten kwamen we bij de watervallen aan: Amaaazziinngg people!! Echt supervet.. De temperatuur was overigens de hele dag al tegen zo'n 29 graden geweest en de zon scheen nagenoeg volop. Onze boot nam ons eerst mee naar 2 kleinere watervalletjes: "now you will get wet, so put your cameras away".. En nat werden we.. Ongeveer vergelijkbaar met zo'n grote sproeier die op voetbalvelden worden gebruikt: niet de daadwerkelijke straal, maar zeg maar dat zachtere wat er direct na komt (begrijp je?!).. Daarna keerden we om en werd de boot stilgelegd pal voor de Argentijnse watervallen: wat een plaatje van schoonheid was dat zeg.. Na zo'n 3 minuten genoten te hebben van het geweldige uitzicht zijn we 3x onder de meest aggressieve waterval doorgeweest .. Echter was je nu wel in een keer helemaal zeiknat.. Heerlijk!! Na de boottrip hebben we de (Argentijnse) watervallen van verschillende punten bekeken (ondertussen was het bij het van punt naar punt gaan hard begonnen te regenen) en zijn we uiteindelijk met een treintje naar een plek gegaan vanwaar de Braziliaanse en Argentijnse watervallen te zien waren. Dit was voor mij persoonlijk de mooiste ervaring van de hele reis: voordat je op deze plek kwam, moest je eerst zo’n 2 kilometer over de brede rivieren lopen. Pas dan ga je waarderen hoeveel werk het heeft gekost om deze constructies te realizeren. Maar nog veel interessanter vond ik het om te fantaseren over hoe het zou zijn geweest voordat de rivieren werden ontdekt door de Europeanen... Eenmaal op de plaats aangekomen werd ik stil van het geweldige uitzicht en het feit dat ik getuige was van deze krachten der natuur. Omdat ik de Braziliaanse watervallen de dag ervoor niet had kunnen bewonderen was ik nu des te meer onder de indruk. Nog geen 500 meter verderop was Braziliaans grondgebied, echter onbereikbaar door misschien wel de beste (natuurlijke) bescherming die ik me kan bedenken: meedogenloze watervallen... De kracht van het water dat een vrije val maakte van meer dan 80 meter op sommige plekken en neer sloeg op de rotsen zorgde ervoor dat er een soort van mistwolk boven de watervallen hing.. Een bewegende mistwolk wel te verstaan want op sommige momenten leek het alsof het ineens hard begon te regenen.. Ik had hier echt zo 2 uur kunnen doorbrengen.. Echter waren we gebonden aan een tijschema en was het tijd om te rendezvouzen met Lito..
Na dit werkelijk geweldige stukje natuur te hebben mogen bezichtigen kon ik me eigenlijk geen beter eindpunt van de reis bedenken: het heeft me zelfs stiekem doen verlangen naar een reis dichter bij de natuur in plaats van de commerciele, toeristische spots te bezoeken...
En toen was het ineens een kwestie van tempo maken omdat onze Lito een half uur later kwam opdagen dan afgesproken; we nog wouden douchen, spullen inpakken, omkleden en het belangrijkste: uitchecken bij de grensovergang dat ook weer tijd in beslag ging nemen etc.. Uiteindelijk hebben we het op 5 minuten (!) gered.. En toen gebeurde het volgende: Na nog geen tien minuten in de bus te zitten, werd de bus ineens langs de snelweg gezet en hebben we langer dan 2 uur moeten wachten voordat we allemaal werden overgeplaatst naar een andere bus.. Je zult het misschien niet geloven, maar deze ongeduldige jongen was volkomen relaxed en zat de 2 uur zonder moeite uit, haha!
Het doet me een beetje pijn om te moeten toegeven aan dit materialistische verlangen: maar ik moet echt een camera hebben.. Foto’s leggen zoveel meer vast dan een plaatje alleen.. Maar goed, omdat ik dus geen camera heb, zullen jullie even moeten wachten op de foto’s.. Het zal het waard zijn, want er zitten een paar schitterende plaatjes tussen.. Voor nu zullen jullie het moeten doen met de D500 shots..
TOT SLOT wil ik graag gebruik maken van deze gelegenheid om jullie bij deze fijne en vooral gezellige feestdagen toe te wensen. Sorry voor het feit dat je geen kerstkaartje van me zult ontvangen, maar dat betekent niet dat ik niet aan je denk!
Geniet van elkaars liefde..
Thijs
-
23 December 2006 - 14:50
Jos Heutinck:
Thijs,
Wij wensen jou fijne feestdagen toe en een voorspoedig 2007.
groetjes van
Bernadette, Jos, Leonie,
Luuc, Lisa en Marleen -
24 December 2006 - 20:53
Linda:
Hi Thijs,
i didnt read your entire story... its was too long and too dutch.
sorry we didnt meet in BsAs, i had already left with my family for peninsula valdez. we will go to iguazu soon and will arrive in Rio the 30th of december. hope to see u there then!
Beso,
Linda. -
24 December 2006 - 20:54
Linda:
and PS: Merry Christmas in Brasil! Enjoy the sun! -
24 December 2006 - 23:38
Cynthia:
Hi Lieve Thijs,
Weer een leuk verhaal om te lezen.. Ik ben erg benieuwd naar de foto`s van Foz de Iguazu..
Een hele fijne en warme (...) kerst,
Een dikke knuffel, Cynthia -
26 December 2006 - 14:19
Alex:
Thijs weer een uitgebreid verhaal deze keer..
Eigenlijk heb je een fotocamera nodig met 4GB geheugen om de nodige plaatjes te kunnen maken..
Een prettige Kerst en alvast een spetterende jaarwisseling toegewenst
Groeten van ons allen ..
-
26 December 2006 - 15:39
Fieke:
Inderdaad een lang verhaal, maar je leuke manier van schrijven maakt het een plezier om het elke keer weer te lezen..
We hopen hier dat jij een leuke kerst hebt gehad onder de Brazilianen..
Voor het geval we elkaar niet meer spreken: al het beste voor 2007!!
-
27 December 2006 - 21:31
Lidy Altena:
Kennen we je nog als je terugkomt? Na al dat eten en feesten ben je vast wel wat kilo's aangekomen. Zul je kunnen wennen in het koude Holland? Veel geluk in het nieuwe jaar. De Altena-clan uit Roosendaal. -
28 December 2006 - 12:19
Lucie:
Hoi Thijs,
Had eindelijk de tijd om jouw berichten te lezen,liep wat achter.
Nou wat een belevenissen.
Wij wensen je vanuit Rietmolen een leifdevol,gelukkig en een gezond 2007.
groeten Johan,Anne en Lucie -
28 December 2006 - 13:56
Lisa En Susan:
fijne feestdagen !!
kusss ons! -
28 December 2006 - 13:56
Lisa En Susan:
fijne feestdagen !!
kusss ons! -
28 December 2006 - 15:26
Rutger,natas,joy,aym:
Hai Thijs, ff vanuit het kleine Nijverdal een heel goed uiteinde en een nog beter begin van het nieuwe en top jaar 2007!
Dikke kus -
30 December 2006 - 14:37
Hettie En Theo:
Thijs,
De beste wensen en een
succesvol 2007 -
30 December 2006 - 19:00
Desiree:
Hoi Thijs,
Hoorde via stefan dat je ook op reis bent, net als Tom, wordt echt een beetje jaloers als ik al die verhalen lees, jullie hebben nu al haast meer meegemaakt dan ik in mijn hele leven!! groot gelijk! dit pakt niemand je meer af !!Ik wil jou en je familie vanuit Oene een hele fijne jaarwisseling toewensen en een heel goed en gezond 2007. Jammer dat we dit jaar niet gelijk in burscherberg zijn, misschien volgend jaar weer??
Hartelijke groeten voor jou en de hele familie
Desiree ( mams van Stefan, Tom en Nick ) -
31 December 2006 - 19:11
Samantha:
Ola querido, tudo bom?
Een heel goed begin van het nieuwe jaar toegewenst!! Lekker doorfeesten tot in de vroege morgen en in slaap vallen op het strand.. Tja dat is hier wel anders :(
Geniet ervan!
Een dikke knuffel, S
-
04 Januari 2007 - 14:03
Olaf:
gast, blij dat het goed met je gaat. Geniet er nog ff van. Het is snel genoeg weer voorbij :( het duurt nooit lang genoeg
xieje binnenkort -
07 Januari 2007 - 19:13
Thea:
Thijs nog een heel gelukkig nieuw jaar gewenst van ons hier in het saaie Nederland. hier is het de hele dag regen maar niet koud.Wat maak je veel mee. Je kunt hier straks vast niet meer wennen en behoorlijk moeten afkicken van dit grote avontuur.Toch fijn dat je nu weer snel terug komt.We zijn aan het aftellen
Heel veel groeten van Thea en Alex -
08 Januari 2007 - 18:03
Jamie:
Hée mijn lieve en grappige boefje! Toen ik laatst dit facinerende verhaal had gelezen, was ik helemaal vergeten een reactie te plaatsen:S Maargoed ik ben zo blij dat jij dit allemaal mee mag maken! Ik zou niets liever willen dan ooit met jou samen terug te gaan naar Brazilië!
Dikke kus en veel liefs van je vrouwtje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
