Time for relaxation
Door: Thijs
Blijf op de hoogte en volg Tyson
06 December 2006 | Brazilië, São Paulo
Tudo bom pessoas?!
Hoewel de titel (nog) niet helemaal van toepassing is, zit de studie periode er dan toch (on)officieel op.
School is over..
Maar helaas moet ik bekennen dat dit niet gepaard is gegaan met een gevoel van voldoening. Dit heeft niets te maken met slechte voorbereidingen, in tegen deel zelfs: ik heb geprobeerd me zo goed mogelijk voor te bereiden voor de tentamens, maar dit heeft zijn vruchten niet afgeworpen. Ik zal jullie niet gaan vervelen met datgene wat afgelopen vrijdag is gebeurd bij het maken van mijn laatste examens, maar om het even kort samen te vatten komt het erop neer dat ik als uitwisselingsstudent ditmaal niet zoveel geluk aan mijn zijde had.
Deze reeks van gebeurtenissen heeft me doen beseffen dat het uitwisselingsprogramma voor niet-Portugees sprekende studenten niet echt bevredigend is. Ook al krijg je uiteindelijk dan toch wel een voldoende (of niet wat ook al is gebleken) omdat je een `gringo of exchangy´ bent, ik voel me er slecht bij. Want laten we eerlijk zijn, ik zie liever een welverdiende 8 op mijn cijferlijst staan dan een 5,5 die op oneerlijke wijze is gegeven door de docent. Op dit moment ben ik in afwachting van een reactie van een van mijn docenten met betrekking tot een (mogelijk) herkansing of iets in die zin om zo toch in staat te zijn het vak met een voldoende af te sluiten.
En op een gegeven moment, diezelfde vrijdag, drong het tot me door. Niet meer vroeg op hoeven te staan om verplichte, duffe, lessen bij te wonen. Dinsdag en donderdag niet meer van 7.30u tot 18.30u op school hoeven te zitten.. Fuck it.. It’s over.. Helaas is het einde dan niet verlopen zoals gehoopt – ik wil geen vingers in bepaalde richtingen wijzen – maar het lag zeker niet aan mij.
Friday night
Die vrijdagavond stond een beetje in het kader van `afscheid nemen´.. Kroko kwam eerder die avond bij mij om gezellig samen te eten en ook een van onze laastste avonden nog even wat tijd samen door te brengen (wat klinkt dat gay zeg, haha.. ). Later die avond was er een (verjaardags)feest waar we naar toe zouden gaan. Eventjes snel tussendoor: die `fuck it, it’s over´ mentaliteit had zich op die avond totaal eigen gemaakt en ik voelde me eigenlijk weer vertrouwd relaxed.. Op weg naar het feest voelden we beiden de behoefte om weer eens lekker stoned te worden.. Maar gelijkertijd legden we ons neer bij de gedachten dat dat er waarschijnlijk niet in zou zitten, en we desondanks toch wel een vette avond zouden hebben. Het flatgebouw waar Nina (het jarige prinsesje – voor de insiders) woont betaat uit 3 blokken: A, B en C. We moesten in 122C zijn. Hoewel het met grote letters, heel duidelijk op de doorzichte deuren stond geschreven, belandden we in gebouw B en even later op de twaalfde verdieping. In de lift hadden we overigens ook een discussie over hoe lang het zou duren om van de begane grond naar de 26e verdieping te gaan; ik dacht 5 minuten en Kroko 2 a 3 minuten. 12B dus, geen muziek, geen geschreeuw, maar wel een deur die openstond. Met een beetje argwaan liepen we op de geopende deur af.. Zoals we al dachten waren we aan het verkeerde adres: de deur stond open omdat de bewoners (met frustratie, haha!) aan het wachten waren op een fastfood bestelling.
Simon & Julia
[intermezzo: wat Brazilie, Brazilie maakt is niet zozeer het zomerse klimaat, het lekkere eten, de samba, het voetbal, de braziliaanse jiu jitsu, het strand met bijbehorende plaatjes van (zeer) schaars geklede dames en gespierde mannen maar - naar mijn mening - de mensen.. ]
Nog in de hal staand kwam de tweede lift aan (met de fastfood delivery guy) op de twaalfde verdieping en sprongen we hierin (ook al wisten we dat ie van beneden kwam en er nog mensen in stonden die naar boven gingen). Terwijl we verder praatten over van alles en nog wat (in het Nederlands uiteraard) zag ik vanuit mijn ooghoek dat we werden geobserveerd door de 2 andere mensen in de lift. Na de 20e verdieping te zijn gepasseerd zag ik dat het vrouwtje haar best deed om een lach te onderdrukken (waarschijnlijk dacht ze zoiets van: wat een afgrijselijk, totaal onbegrijpbare, GGgg Ggg taal – zoals onze Franse mede-exchangies ons al vaak hebben duidelijk gemaakt).. Niet lang daarna zei de gozer: `Excuse me, where are you guys from?´ We vertelden dat we Dutchies waren en dat we in het verkeerde gebouw beland waren. Zonder eigenlijk verder iets te vragen zei hij: `You guys wanna come to my appartment and watch the view from up there?´ Kroko en ik keken elkaar eventjes aan om te checken of we op dezelfde golflengte zaten, en nog geen 30 seconden later liepen we een van de stoerste appartementen in, op de 26e verdieping. Allereerst werden we overrompeld door het `absolutely magnificent view´. Werkelijk waar een uitzicht waar je stil van wordt en gedachtenloos van kunt genieten. Een van de muren was omgetoverd tot een (gedeeltelijke) plattegrond van São Paulo, de andere lange muur was handgeschilderd door Simon (die gozer) en in de hoek van het kamergedeelte stond een hele electronische installatie die iedere aspirant muziek producent waarschijnlijk water in de mond zou laten doen lopen. Heerlijke was de typische relaxedheid van onze gastheer (en zijn meisje). Grappig feit: Simon (lijkt een beetje op Jack Black met kort haar, maar dan niet zo heel erg dik) is 37 en ontwerper/aspirant muziekproducer (zijn eerste cd moet nog worden uitgebracht), zijn vriendin Julia is een net afgestudeerde, 24 jarige, erg schattige en spontane meid. Op een gegeven moment zag ik een glinstering in Kroko’s ogen en een glimlach die al snel overging in een dikke, brede grijns. Ik volgde zijn blik en zag Simon een fles Johnny Walker’s Red Label uit een boodschappen zak halen. Wat martini voor mij is, is JW’s Red Label voor Kroko. Zonder het te vragen, kwam Simon uit de keuken gelopen met ijs en 3 glazen in zijn hand. Nadat hij de drank in had geschonken, liet hij ons wat door hem geproduceerde muziek horen. Het pastte uitstekend bij het moment; de klanken van goede funky Samba-Rock kleurde de kamer.. Genietend van de muziek en de JW keken Kroko en ik elkaar aan... `Hoe te gek is dit?!´. Net op het moment dat we beiden zoiets hadden van: aah dit is te gek voor woorden, hoe kan Nina’s feestje dit nou overtreffen.. stak Simon een jointje op.. Wij konden ons geluk niet op.. Chillen met deze te gekke mensen op de 26e verdieping en totaal op je gemak zijn. Absolutely awesome..
Ik zag in een van de banken een gitaar liggen en vroeg of Simon iets voor ons wou spelen. Hij reageerde: `Sure, what do you wanna hear..?´ Voordat ik eigenlijk iets kon bedenken had Kroko `No woman, no cry´ voorgesteld. Wat volgde was een geweldige, spontane jamsessie (van Bob Marley tot Nirvana, van Misirlou tot Queens of the Stone Age) met als finale een geweldig samba-rock nummer dat door Simon en Julia op energieke wijze werd gezongen… Helaas vliegt de tijd als je plezier hebt en bekroop een schuldgevoel ons: we hadden al 2 uur eerder op Nina’s feestje moeten zijn.. Maar ja, we zijn in Brazilie, dus wordt zoiets altijd wel gerelativeerd.. Gelukkig voor ons. Na wat contact informatie te hebben uitgewisseld en een dikke knuffel hebben we afscheid moeten nemen van Simon en Julia.
[Simon & Julia.. I just described how we met you guys and that we had an absolutely wonderful time enjoying your sweet company.. I hope that we’ll see each other again before I return to Holland.. Love, Thijs..]
Een reisje..
En nu is het woensdagmiddag, normaal gesproken zou ik nu aan het rollen zijn maar helaas heb ik mijn schouder geblesseerd en ben ik bang dat ik toch echt de noodzakelijke hersteltijd moet gaan uitzitten. Zeer frustrerend, aangezien ik juist nu tijd heb om me volledig toe te wijden aan BJJ. Omdat ik natuurlijk niet in São Paulo wil zitten in afwachting van het herstel heb ik besloten om donderdagavond te beginnen met reizen: Ik zal samen met Elisabeth en Cristina per bus naar Florianópolis gaan, om vanuit daar – mogelijk met een tussenstop – door te gaan naar Buenos Aires. Mijn plan is om daar wat vrienden op te zoeken en inkopen te doen.. Vervolgens via Foz do Iguaçu (die watervallen) net voor kerst terug te keren naar São Paulo om dan gelijk door te gaan naar Alfenas en daar kerst met Cesar en zijn familie te vieren. Vooralsnog is dit het plan, en ik ben benieuwd wat er allemaal daadwerkelijk van zal komen en wat niet..
Woensdagavond, afscheid genomen van Edson.. Dat was wel eventjes zwaar zeg.. We zijn eerst samen met Pedrino bij een bar bij mij in de buurt wat wezen drinken, daarna bij mij thuis nog meer gedronken totdat het 02.30u was en vervolgens door naar een van de meest bizarre nachtclubs waar ik ooit in mijn leven ben geweest, genaamd 'Love Story'.. Ik zal de details achterwege laten voor het jongere publiek, maar damn.. zoiets heb ik zelfs nog nooit in Amsterdam gezien! Toen was het 07.00u in de ochtend en was het dan echt tijd om elkaar een dikke knuffel te geven en afscheid te nemen. Bij het schrijven van dit stukje word ik toch even licht emotioneel.. [Edson, I will miss you brother.. You trully are a good friend and we'll see each other again for sure..]
Jullie horen van me, ik mis jullie en tot snel!!
Thijs
Hoewel de titel (nog) niet helemaal van toepassing is, zit de studie periode er dan toch (on)officieel op.
School is over..
Maar helaas moet ik bekennen dat dit niet gepaard is gegaan met een gevoel van voldoening. Dit heeft niets te maken met slechte voorbereidingen, in tegen deel zelfs: ik heb geprobeerd me zo goed mogelijk voor te bereiden voor de tentamens, maar dit heeft zijn vruchten niet afgeworpen. Ik zal jullie niet gaan vervelen met datgene wat afgelopen vrijdag is gebeurd bij het maken van mijn laatste examens, maar om het even kort samen te vatten komt het erop neer dat ik als uitwisselingsstudent ditmaal niet zoveel geluk aan mijn zijde had.
Deze reeks van gebeurtenissen heeft me doen beseffen dat het uitwisselingsprogramma voor niet-Portugees sprekende studenten niet echt bevredigend is. Ook al krijg je uiteindelijk dan toch wel een voldoende (of niet wat ook al is gebleken) omdat je een `gringo of exchangy´ bent, ik voel me er slecht bij. Want laten we eerlijk zijn, ik zie liever een welverdiende 8 op mijn cijferlijst staan dan een 5,5 die op oneerlijke wijze is gegeven door de docent. Op dit moment ben ik in afwachting van een reactie van een van mijn docenten met betrekking tot een (mogelijk) herkansing of iets in die zin om zo toch in staat te zijn het vak met een voldoende af te sluiten.
En op een gegeven moment, diezelfde vrijdag, drong het tot me door. Niet meer vroeg op hoeven te staan om verplichte, duffe, lessen bij te wonen. Dinsdag en donderdag niet meer van 7.30u tot 18.30u op school hoeven te zitten.. Fuck it.. It’s over.. Helaas is het einde dan niet verlopen zoals gehoopt – ik wil geen vingers in bepaalde richtingen wijzen – maar het lag zeker niet aan mij.
Friday night
Die vrijdagavond stond een beetje in het kader van `afscheid nemen´.. Kroko kwam eerder die avond bij mij om gezellig samen te eten en ook een van onze laastste avonden nog even wat tijd samen door te brengen (wat klinkt dat gay zeg, haha.. ). Later die avond was er een (verjaardags)feest waar we naar toe zouden gaan. Eventjes snel tussendoor: die `fuck it, it’s over´ mentaliteit had zich op die avond totaal eigen gemaakt en ik voelde me eigenlijk weer vertrouwd relaxed.. Op weg naar het feest voelden we beiden de behoefte om weer eens lekker stoned te worden.. Maar gelijkertijd legden we ons neer bij de gedachten dat dat er waarschijnlijk niet in zou zitten, en we desondanks toch wel een vette avond zouden hebben. Het flatgebouw waar Nina (het jarige prinsesje – voor de insiders) woont betaat uit 3 blokken: A, B en C. We moesten in 122C zijn. Hoewel het met grote letters, heel duidelijk op de doorzichte deuren stond geschreven, belandden we in gebouw B en even later op de twaalfde verdieping. In de lift hadden we overigens ook een discussie over hoe lang het zou duren om van de begane grond naar de 26e verdieping te gaan; ik dacht 5 minuten en Kroko 2 a 3 minuten. 12B dus, geen muziek, geen geschreeuw, maar wel een deur die openstond. Met een beetje argwaan liepen we op de geopende deur af.. Zoals we al dachten waren we aan het verkeerde adres: de deur stond open omdat de bewoners (met frustratie, haha!) aan het wachten waren op een fastfood bestelling.
Simon & Julia
[intermezzo: wat Brazilie, Brazilie maakt is niet zozeer het zomerse klimaat, het lekkere eten, de samba, het voetbal, de braziliaanse jiu jitsu, het strand met bijbehorende plaatjes van (zeer) schaars geklede dames en gespierde mannen maar - naar mijn mening - de mensen.. ]
Nog in de hal staand kwam de tweede lift aan (met de fastfood delivery guy) op de twaalfde verdieping en sprongen we hierin (ook al wisten we dat ie van beneden kwam en er nog mensen in stonden die naar boven gingen). Terwijl we verder praatten over van alles en nog wat (in het Nederlands uiteraard) zag ik vanuit mijn ooghoek dat we werden geobserveerd door de 2 andere mensen in de lift. Na de 20e verdieping te zijn gepasseerd zag ik dat het vrouwtje haar best deed om een lach te onderdrukken (waarschijnlijk dacht ze zoiets van: wat een afgrijselijk, totaal onbegrijpbare, GGgg Ggg taal – zoals onze Franse mede-exchangies ons al vaak hebben duidelijk gemaakt).. Niet lang daarna zei de gozer: `Excuse me, where are you guys from?´ We vertelden dat we Dutchies waren en dat we in het verkeerde gebouw beland waren. Zonder eigenlijk verder iets te vragen zei hij: `You guys wanna come to my appartment and watch the view from up there?´ Kroko en ik keken elkaar eventjes aan om te checken of we op dezelfde golflengte zaten, en nog geen 30 seconden later liepen we een van de stoerste appartementen in, op de 26e verdieping. Allereerst werden we overrompeld door het `absolutely magnificent view´. Werkelijk waar een uitzicht waar je stil van wordt en gedachtenloos van kunt genieten. Een van de muren was omgetoverd tot een (gedeeltelijke) plattegrond van São Paulo, de andere lange muur was handgeschilderd door Simon (die gozer) en in de hoek van het kamergedeelte stond een hele electronische installatie die iedere aspirant muziek producent waarschijnlijk water in de mond zou laten doen lopen. Heerlijke was de typische relaxedheid van onze gastheer (en zijn meisje). Grappig feit: Simon (lijkt een beetje op Jack Black met kort haar, maar dan niet zo heel erg dik) is 37 en ontwerper/aspirant muziekproducer (zijn eerste cd moet nog worden uitgebracht), zijn vriendin Julia is een net afgestudeerde, 24 jarige, erg schattige en spontane meid. Op een gegeven moment zag ik een glinstering in Kroko’s ogen en een glimlach die al snel overging in een dikke, brede grijns. Ik volgde zijn blik en zag Simon een fles Johnny Walker’s Red Label uit een boodschappen zak halen. Wat martini voor mij is, is JW’s Red Label voor Kroko. Zonder het te vragen, kwam Simon uit de keuken gelopen met ijs en 3 glazen in zijn hand. Nadat hij de drank in had geschonken, liet hij ons wat door hem geproduceerde muziek horen. Het pastte uitstekend bij het moment; de klanken van goede funky Samba-Rock kleurde de kamer.. Genietend van de muziek en de JW keken Kroko en ik elkaar aan... `Hoe te gek is dit?!´. Net op het moment dat we beiden zoiets hadden van: aah dit is te gek voor woorden, hoe kan Nina’s feestje dit nou overtreffen.. stak Simon een jointje op.. Wij konden ons geluk niet op.. Chillen met deze te gekke mensen op de 26e verdieping en totaal op je gemak zijn. Absolutely awesome..
Ik zag in een van de banken een gitaar liggen en vroeg of Simon iets voor ons wou spelen. Hij reageerde: `Sure, what do you wanna hear..?´ Voordat ik eigenlijk iets kon bedenken had Kroko `No woman, no cry´ voorgesteld. Wat volgde was een geweldige, spontane jamsessie (van Bob Marley tot Nirvana, van Misirlou tot Queens of the Stone Age) met als finale een geweldig samba-rock nummer dat door Simon en Julia op energieke wijze werd gezongen… Helaas vliegt de tijd als je plezier hebt en bekroop een schuldgevoel ons: we hadden al 2 uur eerder op Nina’s feestje moeten zijn.. Maar ja, we zijn in Brazilie, dus wordt zoiets altijd wel gerelativeerd.. Gelukkig voor ons. Na wat contact informatie te hebben uitgewisseld en een dikke knuffel hebben we afscheid moeten nemen van Simon en Julia.
[Simon & Julia.. I just described how we met you guys and that we had an absolutely wonderful time enjoying your sweet company.. I hope that we’ll see each other again before I return to Holland.. Love, Thijs..]
Een reisje..
En nu is het woensdagmiddag, normaal gesproken zou ik nu aan het rollen zijn maar helaas heb ik mijn schouder geblesseerd en ben ik bang dat ik toch echt de noodzakelijke hersteltijd moet gaan uitzitten. Zeer frustrerend, aangezien ik juist nu tijd heb om me volledig toe te wijden aan BJJ. Omdat ik natuurlijk niet in São Paulo wil zitten in afwachting van het herstel heb ik besloten om donderdagavond te beginnen met reizen: Ik zal samen met Elisabeth en Cristina per bus naar Florianópolis gaan, om vanuit daar – mogelijk met een tussenstop – door te gaan naar Buenos Aires. Mijn plan is om daar wat vrienden op te zoeken en inkopen te doen.. Vervolgens via Foz do Iguaçu (die watervallen) net voor kerst terug te keren naar São Paulo om dan gelijk door te gaan naar Alfenas en daar kerst met Cesar en zijn familie te vieren. Vooralsnog is dit het plan, en ik ben benieuwd wat er allemaal daadwerkelijk van zal komen en wat niet..
Woensdagavond, afscheid genomen van Edson.. Dat was wel eventjes zwaar zeg.. We zijn eerst samen met Pedrino bij een bar bij mij in de buurt wat wezen drinken, daarna bij mij thuis nog meer gedronken totdat het 02.30u was en vervolgens door naar een van de meest bizarre nachtclubs waar ik ooit in mijn leven ben geweest, genaamd 'Love Story'.. Ik zal de details achterwege laten voor het jongere publiek, maar damn.. zoiets heb ik zelfs nog nooit in Amsterdam gezien! Toen was het 07.00u in de ochtend en was het dan echt tijd om elkaar een dikke knuffel te geven en afscheid te nemen. Bij het schrijven van dit stukje word ik toch even licht emotioneel.. [Edson, I will miss you brother.. You trully are a good friend and we'll see each other again for sure..]
Jullie horen van me, ik mis jullie en tot snel!!
Thijs
-
06 December 2006 - 18:18
Lidy Altena:
Het onderwijs in nederland is toch nog niet zo slecht en zo saai,hè. Veel plezier op je trip naar BA. Buzzzzz ze. Fijne Feestdagen. -
08 December 2006 - 12:24
Sheena:
Goede Middag Thaiz,,!
Hoop dat alles Goed met Je gaat.
Wel lullig van die 5,5.
Naja, You will ße ßack Soon Right.
Oke Bye Bye
-x-x-x- Sheena -
09 December 2006 - 23:33
Lisa:
Hee thijs!!
Ik ben blij voor je dat je het nog zo erg naar je zin hebt! Heb je btw nog sinterklaas gevierd:P!? Ik mis je(en susan ook)! Maar ik zie je héél erg snel!
Nog heel veel plezier met reizen, geniet er van.
liefs en kusjes -
11 December 2006 - 00:18
Mehmet:
Jammer van je schouder, maar tijdens het reizen zal dat wel helen.. Veel plezier en wel bruin terug komen, haha!
Later ouwe, hou ut rustug! -
11 December 2006 - 00:21
Mehmet:
Het is dat ik weet dat je gek op vrouwen bent, maar die foto's doen toch zeker iets anders vermoeden, wuhahaahah! -
11 December 2006 - 14:10
Marina:
Harstikke mooi zo'n reis naar Julia en haar Romeo op 26 hoog. Je was toch wel gewend aan een Brambants kwartiertje? al is dat niets vergeleken bij het Braziliaans kwartiertje. Geniet nog van het land en de mensen en de studie... ach dat komt wel weer in Tilburg.
Tsjuus. -
11 December 2006 - 14:15
Fam Van Zuidam/natas:
Hai thijs, geniet er nog lekker van en vooral van alles tegenkomt, we denken aan je en wensen je nog een super tijd.
kusssssss Natas, Rutger, Joy en Aymee -
11 December 2006 - 18:40
Stefan:
Heey rukker!
Bedankt voor je sms!
Ik had op google al naar je gezocht. . maar vond helaas alleen foto's van je lelijke hoofd en geen emailadres ;)
Je redt je daar aardig zie ik al wel. . en die 5,5. . ach. . . iets zegt me dat jij dat niet over je kant laat gaan en het nog wel weer recht breidt.
Tom zit momenteel in Australië. . check Tommyboy.waarbenjij.nu
Zal je hier volgen. . en. . mail me. . Stefanwiessenberg@hotmail.com -
13 December 2006 - 01:25
Tom:
hey Thijsje..
hoe gaat jongen?
hier gaat ie lekker in Australie. maar jah ik
hoef hier gelukkig niet naar school zoals jij.
lekker het vrije leven!!
't is hier echt super!
baal er alleen van dat ik niet mee kan op wintersport dit jaar..
maarjah...
hey geniet ervan!! -
14 December 2006 - 12:08
Samantha:
Hé Thijsje, tudo bom? Wat maak je ook weer spontane dingen mee zeg.. Niet te veel zorgen maken over school, je bent nota bene in Brazilie..
Geniet nog veel van America Latina, en kom lekker bruin terug..
Liefs
S. -
15 December 2006 - 08:21
Thomas:
Ik hoop dat je ondertussen het gedoe met school al hebt losgelaten. Denk maar aan alle mooie ervaringen die je aan de lopende band beleeft en alles wat je tot nu toe in een breder perspectief allemaal hebt geleerd. Daar moet je toch een gevoel van voldoening van krijgen? En niet te vergeten wat een verademing het straks is om weer op de UT te zitten :)
Take care, en alvast fijne feestdagen! -
15 December 2006 - 20:38
Fieke:
He Thijsje,
geniet van je reisje, je maakt ons heel erg jaloer hier, maar we wensen je heel veel plezier toe!! Maak je ook wat leuke fotos om ons mee te laten genieten?
Tot in 2007, ik kijk uit naar je volgende berichtje..
Beijos
-
16 December 2006 - 15:17
Kroko:
Lieve Thijs, wat een heerlijk stuk, dat ik dit nog niet eerder gelezen heb, geweldig dat het lot ons daar gebracht heeft!! Maar het doet me wel pijn dat je m´n vriend Johnny Walker de naam van zijn vijand Jack Daniel´s geeft... ;) (Als zat je goed met 'Hedge' label)
Ik zit momenteel in SBO voor een dagje, ben net terug vanuit Camboriu met die kleine, alleen bleef die in SP. Ik ga terug naar m´n biertje en de churrascu... ;) Geniet oud! En ik zie je in ons kille landje!!
Met liefs,
Kroko
-
22 December 2006 - 00:32
Thijs:
Hahaha, welgemeende excuses ouwe.. Zal het gelijk even wijzigen.. Toevallig dat ik je reactie nog las trouwens..
Hoe vind je dit: jij bent op dit moment al weer een paar uur in Nederland, en ik ben eerder vandaag weer aangekomen in SP..
Tchau tchau
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
