Brazil, my second home

[A message in English will be written shortly after this entry]

Het eind begint nu toch akelig dichtbij te komen.. De gedachte dat het zal niet lang meer duren voordat ik op het vliegtuig stap, enkele uren later terug in Nederland zal zijn en terug zal vallen in de realiteit van school en werk... Brazilie zal niet langer binnen handbereik zijn maar slechts een geweldige hoogtepunt van mijn leven waarop ik kan terugblikken..

Natuurlijk is dat niet helemaal waar.. Dat het wel eventjes zal gaan duren voordat ik weer terug zal kunnen naar Brazilie is een gegeven, maar terugkomen zal ik zeker.. Het heeft eventjes geduurd, maar ik heb mijn plaats hier echt gevonden.. Laatst vroeg iemand me of ik me meer Nederlander of Braziliaan voel.. In alle eerlijkheid kon ik daar geen antwoord op geven maar ik neigde naar het laatste, puur uit gevoel..

Ik ben van plan om na dit bericht een laatste bericht te schrijven en daarin wat persoonlijke kwesties met jullie te delen.. Want zoals jullie weten heb ik niet zomaar voor Brazilie gekozen.. Nu weet ik dat er achteraf geen beter alternatief had kunnen zijn dan Brazilie..


NATAL EM ALFENAS

Hebben jullie ook zo genoten van de feestdagen? Deze kerst was bijzonder.. Niet alleen omdat de zon scheen en het warm was, maar omdat ik kerst heb gevierd bij een ontzettend leuke familie. Zoals jullie weten woon ik (o.a.) samen met Cesar, de jongen die ik in Tilly heb leren kennen.. Cesar had me uitgenodigd om kerst met zijn familie in Alfenas te vieren.. Helemaal top natuurlijk, want dit was voor mij de ideale mogelijkheid om zijn familie te leren kennen en een bijzondere feestdag met Brazilianen te kunnen vieren..

Op weg naar Alfenas (per auto) ergens halverwege een stop gemaakt om opa en oma een kort bezoekje te brengen en toen kwamen we na 4 uur aan in Alfenas. Met zo'n 75,000 inwoners een relatief klein plaatsje, gekenmerkt door een zacht heuvelachtig landschap..

Bij aankomst werd me gelijk al duidelijk dat Cesar uit een welvarende familie komt.. Het huis - gelegen in een rustige wijk buiten het centrum - was groot, schoon (in de zin dat het mooi geschilderd was en niet leed aan visuele vervuiling zoals vrijwel elk gebouw in SP) omringt door een massieve muur en zeer stijlvol ingericht..

Ik had Cesar's moeder al eens gezien in SP dus op het moment dat ze me uit de auto zag stappen werd ik gelijk ontvangen met een warme knuffel.. Cesar's vader leidde me door het huis om gelijk duidelijk te maken dat dit ook mijn huis was en dat ik alles mocht gebruiken, pakken etc.. Het derde vertrek was mijn slaapkamer voor de komende 3/4 nachten: ik staarde naar het bed en voelde kriebels in mijn buik: een kingsize twee persoonsbed met satijnen dekbedsel (?) en 6 kussens.. Ik voelde me koning, want mensen.. mijn bed hier in SP is alles behalve comfortabel en daarbij komt nog eens dat ik nog niet zolang geleden in totaal meer dan 40 uur in bussen heb doorgebracht (en waar toch zeker een schrikbarend hoog percentage van is besteed aan `het proberen in slapen te vallen´)

It goes without sayin, maar ik voelde me natuurlijk helemaal relaxed daar.. Niet zozeer door het mooie huis, het heeeeeeeeeerlijke bed maar Cesar en zijn familie die me zo open ontvingen en waarmee ik zoveel plezier had..

Ik weet niet meer precies wanneer het was, maar een avond begon het opeens keihard te regenen, onweren en bliksem op te lichten dat het leek alsof iemand foto's met flits aan schieten was voor het raam.. Supervet want vanuit de kamer zag het er allemaal fascinerend uit.. Even later viel de stroom uit en zaten we met z'n allen in de keuken te pokeren bij kaarslicht.. Het zijn die kleine dingetjes die het zo leuk maakte..

Kerst.. Ik had eigenlijk geen idee wat er met kerst zou gebeuren.. Misschien naar de kerk, familie opzoeken, visite over de vloer? Ik was voor alles in, dus heb ik niet gevraagd wat er die dag ging gebeuren.. Des te groter de verassing, niet? Achteraf was het eigenlijk totaal anders dan ik had verwacht.. Het was regenachtig en donker buiten, zodat het ideaal weer was om eigenlijk in de relaxte zitkamer een dvdtje te kijken.. Dit is wat er vervolgens gebeurde: met de hele familie (pap, mam, cesar en zijn zus) LOST gekeken op de recentelijk aangeschafte 107cm platte Samsung.. (rustig jongens, seizoen 1) Hahahaa.. wie me dat zou hebben verteld voordat ik naar Alfenas zou gaan had ik waarschijnlijk uitgelachen.. Maar wat was dat gezellig.. Tussen de afleveringen door werden de laatste voorbereidingen getroffen voor het eten en tegen een uurtje of acht begonnen we het kerstdiner..

De tafel waaraan we aten was zo groot dat het meer leuk op een vergader tafel. De afstand tussen iedereen die daardoor ontstond was erg groot en daardoor leek het eventjes voor een moment wat formeler dan voorheen.. Toen de champagne knallend werd geopend was ik dit echter al weer vergeten en genoten we allemaal van het heerlijke eten en elkaar.. Na het eten hebben we nog aardig lang aan tafel gezeten en lekker gekletst, gegrapt en wat niet.. Toen we de tafel hadden afgeruimd was het al 23.00u en zonder dat er eigenlijk iets werd gesuggereerd zaten we even later met z'n allen in de relaxroom LOST te kijken..

[Intermezzo: ORKUT - is een soort van online community te vergelijken met het Nederlanse Hyves of het Amerikaanse myspace initiatief. Bijna iedereen heeft een profiel hier in Brazilie.. Als gebruiker kun je blogs, foto's plaatsen, vrienden maken, mensen berichten sturen etc. Ik moest hard lachen toen ik hoorde dat Cesar's moeder een fanatief gebruiker scheen te zijn en meer (orkut) vriendjes had dan Cesar of zijn zus.. Hahah!]

De tweede kerstdag moesten we helaas al weer vertrekken omdat Cesar de volgende dag moest werken.. Ik wou niet weg, ik had het zo naar mijn zin daar.. Maar ja.. Aan al het goede komt een eind.. Op de terugweg maakten we weer een stop bij Cesar's opa en oma en hebben daar een typische Minas Gerais' pot gegeten..

Geweldige mensen, gezelligheid, heerlijk eten.. Mijn kerst was super..

.. Terug in SP.. Regenachtig, gesloten acadamia, weinig te doen tot aan Rio.. Dus spontaan op de bus naar het dichtbijgelegen Guarujá (waar ik toen met Edson was geweest).. Ook daar was het regenachtig maar gelijkertijd ook rustgevend.. Als ik mijn ei niet kwijt kan in de vorm van BJJ, loop ik vaak hard.. Ook hier in Guarujá: broekje, sportschoenen, wat geld in mijn sok en here you go.. Na het hardlopen een bakje açaí, terug naar het appartement om vervolgens wat baantjes te zwemmen totdat ik helemaal uitgeput ben en dan tot rust komen in de sauna.. 's Avonds boekje lezen totdat mijn oogleden zwaar worden en me vertellen dat ik het boek met wegleggen en de rest vanzelf zal gaan.. Prima tijdsbesteding toch?


COPACABANA, RIO DE JANEIRO

.. net terug van Guarujá en gelijk al weer spullen pakken voor de bus naar RIO.. Ruim op tijd (ja zo nu en dan lukt dat me nog steeds) aangekomen op het busstation zie ik een backpacker een Playboy in het Engels lezen, 2 gozers een bal hooghouden met slechts alleen hoofd en schouders 45..46..47..48.. en daar kwam de bus.. Tijdens de reis bevriend geraakt met weer zo'n ontzettend lief Braziliaans vrouwtje van 40 die me gedurende de reis bijzonder goed gezelschap heeft gehouden met haar leuke verhalen en spontaniteit.. In RIO aangekomen stond ze erop me veilig bij mijn adres te krijgen: ik zei dat ik me wel redde en gewoon een bus zou pakken met COPACABANA en eenmaal daar aangekomen wel zou zien hoe ik bij het appartement kwam.. Ze stond er echter op dat ik een taxi zou pakken (want het was al wat later en volgens haar gevaarlijk).. Ze was zo lief!! Ik kon haar onmogelijk bedanken en op de bus stappen, dus heb ik haar advies gevolgd en een taxi genomen naar het appartement.. Echter was dit geen taxi, maar een auto dit fungeerde als taxi met een hustler achter het stuur.. Geen meter, geen niks.. Wel relaxed met hem gepraat maar ik wist dat hij me zou gaan rippen eenmaal op de plaats van bestemming.. Ik voelde me echter niet geintimideerd door zijn stemverheffing toen ik weigerde 89 te betalen (what the fuck dacht hij wel niet, 24 kon hij krijgen) en heeft hij me uiteindelijk moeten laten gaan voor 27.. (Een advies: neem gewoon een taxi en stap niet zomaar bij iemand in de auto want dit had heel makkelijk héél anders kunnen aflopen)

Het appartement was schrikbarend klein voor een 2 persoonappartment, laat staan.. 6 personen.. Een plaats om te slapen was meer dan voldoende dus ik vond het allemaal wel goed.. De dagen voor oud en nieuw nog even wat hotspots opgedaan met als persoonlijk hoogtepunt de 215 treden tellende, 4 meter brede Santa Teresa steps die ook te zien waren in de videoclip Beautiful..

[Intermezzo #2: hardlopen op de stranden van Rio gaat niet zozeer om het conditionele aspect maar meer om het sociale aspect: gezien worden.. Met een gemiddelde snelheid van 10km per uur, ontbloot, gespierd en gebruind bovenlichaam zie je hier mooie mannelijke Carioca's op en neer lopen.. Met zo'n 7 tot 8km zie je de vrouwlijke carioca's in zeer strakke, bijna verleidelijke broekjes of hot pants en minimalistische topjes rondhoppen..]

31 December, 19.00hrs.. "Thijs, wake up.. we have to go.. The party is about to start.." Afgelopen nachten had ik niet meer dan 5 per dag geslapen, dus was het eventjes moeilijk om uit bed te komen (ik had het ENIGE(!) bed geclaimd voor die 2 korstbare uurtjes).. Geen tijd om moe te zijn!! Het is fucking 31 december, je bent op copacabana ga niet zielig doen.. GET THE FUCK UP dacht ik in mezelfs.. Een snelle douche, zoveel mogelijk wit aan en het eerste glas martini dat met een beetje weerstand achter de kiezen verdween was een feit.. "you have some catching up to do" werd er mijn kant opgeschreeuwd, gevolgd door een vinger wijzend naar de andere fles martini (Dit kwam van Karin, een Zweedse schoonheid die net als mij alleen martini drinkt) waar al voor een kwart uit was gedronken.. Tegen de tijd dat we het appartment niet veel later verlieten waren beide flessen martini leeg..

20,30 en we stonden voor een appartement te wachten todat we werden binnengelaten.. Lutz (die lange, blonde Duitse gozer die al x keer is beroofd) had ons uitgenodigd even langs te komen bij een nicht van hem die hier woonde.. Eenmaal binnen werd ik overgeweldigd door de enormiteit van het appartement: een reusachtige 2-delige kamer, een net zo bizar grote keuken met een kookparadijs (de eerste die ik hier in Brazilie zag) en gevuld met zo'n 12 mensen (inclusief ons).. Ik zat nog geen 5 minuten in de sofa toen er een caipirinha voor me neus werd gezet "this is a special caipirinha.. you have to drink it" was het begeleidende commentaar van de spontane gozer die het voor me neerzette..

Wat ik vergeten was te vertellen is dat ik eerder die dag Michel en Robin (twee exchangies die in Buenos Aires hebben gestudeerd uit Tilly) echt super toevallig tegen het lijf was gelopen.. Om 22.30hrs een rendezvous met hun voor het Hotel van Linda (een andere exchangy).. En 22.30hrs (Braziliaanse tijd) troffen we elkaar voor het hotel.. Vreemd maar wel lekker zeg maar.. Even later werden we vergezeld door Linda, haar zus en moeder en gingen we allemaal richting het strand (zo'n 60meter van het hotel dat direct aan de boulevard lag).. 2 miljoen mensen werden er verwacht.. En volgens mij waren het er ook zo'n 2 miljoen.. Het leek even opgehouden te zijn met regenen (hoewel in realiteit het vrolijk door regende) en ik genoot van alles wat er om me heen gebeurde.. Mensen aan het feesten op het strand, in het water, overal.. Er was een geweldige sfeer voelbaar en iedereen leek er zichtbaar van te genieten.. Om twaalf uur werd de hemel belicht door prachtig vuurwerk dat het plaatje helemaal compleet maakte.. Nog voordat de laatste vuurwerkexplosie de lucht kleurde waren we bijna allemaal in het water beland (toch een nieuwjaarsduik voor deze jongen, haha..) Dit was een onbeschrijvelijke ervaring.. Nog nooit zo'n bijzonder gevoel gehad met oud en nieuw..

Om 07.00u kwam ik zeiknat in het appartement aan en sprong gelijk onder de douche om vervolgens in slaap te sukkelen met de avond/nacht/ochtend nog vers in mijn geheugen.. Something to remember for ever..

De busreis op de 2e terug naar SP heb ik volledig slapend doorgebracht.. Dat zegt genoeg lijkt me.. 3 Januari weer begonnen met trainen, echter nu alleen bij Barbosa, ma-vr 2x per dag.


SIMON & ZIJN JULIA

Op weg van de supermarkt naar huis liep ik langs Simon's appartement en zonder er eigenlijk ook maar over na te denken belde ik aan en bevond ik me even later op de 26e verdieping, verwelkomt door een grijnzende Simon en een beeldschone Julia.. Het was vrijdagavond en ze stonden op het punt om net weg te gaan.. Ze vroegen of ik zin had om mee te gaan naar wat vrienden en te pokeren, maar ik had toevalligerwijs eerder die dag een kaartje voor Casino Royale gekocht dus bedankte ik voor het aanbod.. Simon stelde voor om de volgende dag wat te doen en eigenlijk zonder het goed te beseffen was ik uitgenodigd om mee te dineren bij Julia's ouders..

Zaterdagmiddag belde ik nog eens op om er zeker van te zijn dat het geen probleem zou zijn.. "Of course not, you are our friend.. Friends are always welcome, you are gonna love it" was Simon's reactie.. Een glimlach op mijn gezicht..

En ja, het was wederom gezellig onder de Brazilianen.. Vrijwel met iedereen die avond een praatje gemaakt voordat het eten werd opgediend.. Julia's ouders waren super spontaan en spraken (tot mijn verbazing) zeer goed Engels.. Ergens midden in een gesprek hoorde ik simon roepen: "vamos comer!" En mensen, dat eten was D E L I C I O S A !!!! De foto's spreken voor zich..

Na het heerlijke diner en afscheid genomen te hebben zijn we naar een Sambarock party geweest in een club genaamd MARS.. Omdat Simon daar eerder gespeeld had met zijn band konden we allemaal gratis naar binnen en zijn we op een gegeven moment zelfs backstage wezen dansen omdat het ontzettend warm was in de club zelf. Om 03.45u stelden Simon en Julia voor om naar een nadere club te gaan: VEGAS.. Helaas voor ons was het daar echt stampdruk, dus zijn we door gegaan naar LS > LOVE STORY.. Wederom konden we gratis naar binnen (Simon is geliefd en bekend, hahah) en had ik binnen 2 minuten een JW in mijn handen.. Deze avond was het echter veel regulierer in de zin dat de mensen wat beschaafder waren gekleed en het allemaal wat minder trashy leek.. Het maakte ons allemaal niet uit.. We waren daar om te feesten, en feesten deden we..

Ben die avond bij Simon & Julia wezen slapen en na zondagmiddag samen geluncht te hebben huiswaarts gekeerd. Die avond zouden we naar een Sushi Rodizio gaan, maar in plaats daarvan hebben we samen eten gemaakt: kip met aardappels in de oven met als bijgerecht een salade met een gerookte, pittige kaassoort.. Ultieme staat van relaxedheid: om 22.00u samen lekker eten, goede muziek op de achtergrond, een prachtig uitzicht over SP vanaf de 26e verdieping en toen vroeg Simon opeens: "do you know Borat..?" Hij had de film namelijk op dvd en stelde voor deze te kijken na een jonko te roken.. Zo gezegd, zo gedaan.. En jongens: hij stelde niet teleur.. Zeker het hardst gelachen sinds mijn verblijf hier in Brazilie.. HAHAHA!!

Tot dusver deze gigantische update.. Maar bekijk het zo: er zal na dit bericht nog 1 bericht verschijnen en dan zal de communicatie voornamelijk mondeling gaan ;)

And please.. Check out the pictures!! It took me some time but I finally gathered a lot of pictures and I trully think that there are some awesome ones in there.. With a big thank you to lovely Stéphanie, Olivier, Karin and Catherine!!